Έχουμε φθάσει, στο σημείο μηδέν.
Η ανθρωπότητα αντικρίζει πλέον την αλήθεια απογυμνωμένη και αποστερημένη από κάθε προσωπείο. Οι μάσκες έχουν πέσει. Οι προθέσεις, τα συμφέροντα, οι μηχανισμοί χειραγώγησης, η ακηδία των θεσμών και η απονέκρωση του ήθους, έχουν αναδυθεί πλέον στην επιφάνεια με τρόπο αμείλικτο.
Το κοινωνικό μας σώμα, πάσχει από ηθική νέκρωση, και κάθε του κίνηση μοιάζει πια να υπακούει σε κίνητρα ιδιοτελή, σε μια ατέρμονη τροχιά ναρκισσισμού και αδιαφορίας.
Η ανθρώπινη νόηση, δυστυχώς τις περισσότερες φορές, είναι ανίκανη να αντέξει και να υπομείνει την τραχύτητα του πραγματικού και της αλήθειας, και συνηθίζει να κατασκευάζει σκιές και είδωλα, και να επινοεί ψευδαισθήσεις για να καθησυχάζει τις αγωνίες της, τα άγχη της και τα δυσβάσταχτα καθημερινά της προβλήματα.
Οι άνθρωποι το βρίσκουν ως ψυχονοητικό αντίδοτο στην ωμότητα της πραγματικότητας και ως μηχανισμό επιβίωσης, που προτιμά να ζει με συγκεκριμένα αφηγήματα παρά με τη σκληρή αλήθεια.
Έτσι, η πραγματικότητα μετατρέπεται σε επινόημα, σε θέατρο σκιών, όπου η αλήθεια περιπλανιέται ακρωτηριασμένη μέσα σε αλλοιωμένες αναπαραστάσεις.
Και μέσα σε αυτή την κοινωνική, οικονομική, πολιτική, θεσμική και δικαστική παρακμή που ζούμε, υπάρχει μια δυνατότητα αναγέννησης.
Η αποκάλυψη της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, εκτός από κατάρρευση, φέρνει μαζί της και την κάθαρση.
Εάν έχουμε τη θέληση να αποδομούμε το ψέμα, όσο επώδυνο κι αν είναι, λειτουργεί πάντα ως προοίμιο επανανοηματοδότησης.
Το σημείο μηδέν, μπορεί να είναι το τέλος, αλλά παράλληλα, είναι και μεταιχμιακή αρχή όπου ο άνθρωπος, εξαντλημένος από την πλάνη του, δύναται να ανασυστήσει το νόημά του μέσα από τα ερείπια της ψευδαίσθησης που επέλεξε ο ίδιος.
Ελπίζω αυτή η πτώση των μασκών, να μην αποτελεί σύμπτωμα απώλειας για τους περισσότερους, αλλά να ερμηνευθεί ως ευκαιρία να επιστρέψουμε στο αυθεντικό, στο άτμητο, και στην ανθρωπιά μας. Διαφορετικά χαθήκαμε.
Μαρία Εμμ. Παναγιώτου
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω Αθηνών.
Αθήνα, 08-10-2025