Τα δικαιώματα του παιδιού, έχουν κατοχυρωθεί στο εθνικό μας δίκαιο με νομοθετήματα στον Αστικό Κώδικα, στο Σύνταγμα αλλά και σε διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις οι οποίες έχουν ενσωματωθεί στο ελληνικό δίκαιο, ρυθμίζοντας με αυτόν τον τρόπο την προστασία των παιδιών που είτε είναι γεννημένα εντός γάμου των γονέων τους είτε εκτός γάμου.
Κατ’ άρθρο 1442 του Αστικού μας Κώδικα, ορίζεται ότι: «Εφόσον ο ένας από τους πρώην συζύγους δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη διατροφή του από τα εισοδήματά του ή από την περιουσία του, δικαιούται να ζητήσει διατροφή από τον άλλο:
- Αν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος των χρονικών περιόδων που προβλέπονται στις επόμενες περιπτώσεις βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί να αρχίσει ή να συνεχίσει την άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ώστε να εξασφαλίζει από αυτό τη διατροφή του,
- Αν έχει την επιμέλεια ανηλίκου τέκνου και για αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος,
- Αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία ή χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση και στις δύο όμως περιπτώσεις για ένα διάστημα που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου και 4.
- Σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας».
Επιπρόσθετα, από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489, 1493 και 1497 Α.Κ., προκύπτει ότι οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του το ανήλικο τέκνο τους, εφόσον αυτό δεν έχει περιουσία ή πόρους από εργασία που να επαρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής ανηλίκου, προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του. Η δε δικαιούμενη ανάλογη διατροφή του, περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή του, καθώς και την επαγγελματική και εν γένει εκπαίδευσή του.
Στις περιπτώσεις όπου το τέκνο έχει γεννηθεί χωρίς γάμο της μητέρας του και η πατρότητά του είναι πολύ πιθανή, εφόσον η μητέρα του βρίσκεται σε απορία, το δικαστήριο μπορεί, ακόμη και πριν ασκηθεί η αγωγή για την αναγνώρισή του, να διατάξει ως ασφαλιστικό μέτρο την προκαταβολή από τον πατέρα στο τέκνο, κάθε μήνα, εύλογου ποσού έναντι της οφειλόμενης σε αυτό διατροφής. Επιπρόσθετα, στην περίπτωση όπου το τέκνο γεννήθηκε εκτός γάμου των γονέων του, η μητέρα ύστερα από αίτησή της στο Δικαστήριο, μπορεί να καταδικάσει τον πατέρα που αναγνωρίστηκε δικαστικώς, στην καταβολή των δαπανών του τοκετού και σε διατροφή της ίδιας της μητέρας υπό ειδικές περιστάσεις.
Παρατηρούμε λοιπόν, ότι η προστασία που παρέχεται τόσο σε επίπεδο διατροφής του παιδιού αλλά και σε επίπεδο διατροφής της μητέρας από το εθνικό μας δίκαιο, είναι μεγάλη και δίνεται από τα ελληνικά Δικαστήρια ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια στις Δικαστικές Αποφάσεις, με σκοπό την προάσπιση των δικαιωμάτων των ανηλίκων και εκείνων που ασκούν τη γονική μέριμνα και επιμέλειά τους, με μοναδικό γνώμονα την αξιοπρεπή διαβίωση των παιδιών, την εξασφάλιση των βιοτικών αναγκών που χρειάζεται να έχει κάθε ανήλικο τέκνο συνδυασμένη με την ποιότητα της ζωής του.